ισόρυθμος

ἰσόρυθμος, -ον (Α)

αυτός που ανήκει στον ίδιο ρυθμό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἰσ(ο)-* + ρυθμός. Χωρίς διπλασιασμό τού αρκτικού ρ-, παρά με σύνθεση, για μετρικούς λόγους (για να μην καταστήσει την προηγούμενη συλλαβή θέσει μακρά)].